Ataşehir Evde Masaj Hizmetleri – Masör Ece

Ataşehir Evde Masaj biliyordum ki, annem, babam, benim için ellerinden geleni yapıyorlardı. Üstelik onların ağızlarından çıkan her söz, aslında tanrının onlara söylettiği sözlerdi. Tanrı, beni yaratmış; benim için canını vermiş; kendini bana adamıştı. Omuzlarımda zorunluluğun boyunduruğunu duyuyordum. Çocukluğumun ilk senelerında var gücümle korumaya çalıştığım bağlarımsızlığıma böylece veda ettim. Bir süre, annemle babamın isteklerinin bir yankısı oldum.

Ama artık onlar hakkında bildiklerimi dökmenin zamanı geldi. * * * Babamın çocukluÄŸu hakkında hiçbir ÅŸey bilmiyorum desem yeridir. Argenton’da Vergi MüfettiÅŸi olan büyük dedem, oÄŸullarına çok yüklü miras bırakmış olsa gerek; çünkü, en küçük oÄŸlu bile, çalışmadan, geliriyle beyler benzer biçimde yaÅŸayabiliyordu. En büyük oÄŸlu olan dedeme ise, diÄŸer malların yanı sıra, yirmi beÅŸ dönümlük bir çiftlik kalmıştı. Dedem, kuzeyli, orta sınıftan zengin bir ailenin kızını almıştı.

AtaÅŸehir Evde Masaj çalışmayı sevdiÄŸinden miydi, yoksa üç çocuÄŸum var diye ileriyi düşündüğünden miydi bilmiyorum, dedem geliriyle geçinme yolunu seçmemiÅŸ; Paris Belediyesi’nde bir iÅŸ bulmuÅŸtu. Uzun seneler çalıştıktan sonra emekliye ayrıldığında, ÅŸube müdürlüğüne kadar yükselmiÅŸ; üstelik madalya almıştı.

AtaÅŸehir Evde Masaj

Ataşehir Evde Masaj yaşantısı, toplumsal durumundan, meslekteki kıdeminden çok daha renkli, çok daha üstündü. Babamın çocukluğu Saint- Germain bulvarındaki şovşli bir apartmanda geçmiş; tantanalı değilse bile lüks sayılabilecek bir ortamda yetişmişti. Bir ablası, bir ağabeyi vardı. Ağabeyi şamatacı, numaracı, vurucu kinci biriydi ve babamı ezerdi. Pek güçlü güçlü olmayan babam ise, her türlü sertlikten, kaba kuvvetten kaçınırdı.

Fiziksel güçsüzlüğünü, başka taraflarını geliştirmek, ön plana Çıkarmakla dengelemişti, insanların hoşuna gider, onları eğlendirirdi. Annesinin gözbebeği, öğretmenlerinin bir numaralı öğrencisiydi. Beğenileri de ağabeyininkilerin tam tersi yönde gelişmiş; spor ve jimnastik yapmak yerine okumayı, araştırmayı seçmişti.

Babaannem, onu boyuna desteklemiÅŸ; babam da annesinin dizi dibinde yaÅŸayıp, onu hoÅŸnut etmekten baÅŸka bir ÅŸey düşünmez olmuÅŸtu. Babaannem, sarsılmaz bir Katolik inancıyla tanrısına fazlasıyla baÄŸlı burjuva bir aileden gelmeydi, insanın ödevleri, görevleri ve kiÅŸisel deÄŸerleri mevzusunda o sarsılmaz Katolik inancının getirmiÅŸ olduÄŸu ÅŸaÅŸmaz ve deÄŸiÅŸmez yargılar çerçevesinde yaÅŸardı. OÄŸlunun, örnek bir evlat olmasıyla birlikte, örnek bir öğrenci olmasında mutlaka diretmiÅŸti. Böylece Georges, her yıl Stanislas Koleji’nin haysiyet listesine geçmiÅŸ, her yıl sınıfını birincilikle atlamıştı.